D-DIMER

نوع آزمایش: خون

یافته های طبیعی <250 نانوگرم در میلی لیتر یا <0.4 میکروگرم در میلی لیتر

توضیح تست و فیزیولوژی مرتبط

تست قطعه D-dimer هر دو فعالیت ترومبین و پلاسمین را ارزیابی می کند. D-dimer یک قطعه تجزیه فیبرین است که از طریق لیز فیبرین متقاطع (D-dimerized) ساخته شده است.این ملکول دارای وزن ملکولی180کیلو دالتون است و از پیوند های اضافی با زیرواحد های EوDتشکیل شده است.بنابراین D-dimer از بقایای هر سه زنجیره فیبرینوژن تشکیل شده است که به آن ها آلفا،بتا و گاما می گویند. از آنجایی که پلاسمین بر روی لخته پلیمری فیبرین تأثیر می گذارد، محصولات تخریب فیبرین (FDPs) و D-dimer تولید می شوند. سنجش D-dimer یک اندازه گیری بسیار ویژه از میزان تخریب فیبرین است. پلاسمای طبیعی مقادیر قابل تشخیصی برای قطعه D-dimer ندارد.

این آزمایش یک آزمایش ساده و تاییدی برای انعقاد داخل عروقی منتشر (DIC) ارائه می دهد. نتایج مثبت از سنجش D-dimer با نتایج مثبت سایر شاخص‌های ترومبوز ارتباط دارد. سنجش D-dimer ممکن است اختصاصیت بیشتری نسبت به سنجش FDP داشته باشد اما حساسیت کمتری دارد. بنابراین، ترکیب FDPو D-dimer یک تست بسیار حساس و اختصاصی برای تشخیص DIC ارائه می دهد.

هنگامی که لخته فیبرین توسط درمان ترومبولیتیک لیز می شود، سطح D-dimer می تواند افزایش یابد. مشکلات ترومبوتیک، مانند ترومبوز ورید عمقی (DVT)، آمبولی ریه (PE)، کم خونی سلول داسی شکل و ترومبوز بدخیمی نیز با افزایش سطوح   D-dimerهمراه است. D-dimer به عنوان یک تست غربالگری موثر DVT استفاده می شودو قادر به شناسایی دقیق بیماران مبتلا به DVT است که سپس برای اسکن دوبلکس وریدی فرستاده می شوند .

با این حال، آزمایش اغلب در بیمارانی که قبلاً در بیمارستان بستری هستند مثبت است. اگر تست D-dimer منفی باشد، قابلیت پیش بینی آن بالاست و نشان می دهد که بیمار PE/DVT ندارد. تست بیشتر ممکن است لازم نباشد

در نهایت می توان از تست D-dimer برای تعیین مدت درمان ضد انعقاد در بیماران مبتلا به DVT استفاده کرد. بیماران با سطح غیر طبیعی D-dimer ،1 ماه پس از قطع درمان ضد انعقادی،مستعد بروز DVT هستند. این بروز را می توان با شروع مجدد درمان ضد انعقاد کاهش داد.

در تشخیص D-dimer از آنتی بادی های مونو کلونال استفاده می شود تا دقیقا سطح آنتی بادی ها مشخص شود.

گفته می شود معمولا از D-dimer در تشخیص موارد حاد و از FDP در تشخیص موارد مزمن استفاده می شود.

عوامل مداخله گر

سطح D-dimer ممکن است در بیماران لیپمیک کاهش یابد.

وجود فاکتور روماتوئید در سطح >50IU/mL ممکن است منجر به افزایش سطح D-dimer شود.

روش و مراقبت از بیمار

برای آزمایش خون معمولی ،جلد جلویی را در نظر بگیرید.

نیاز به ناشتایی: خیر.

لوله خونی که معمولاً استفاده می شود: آبی.

به یاد داشته باشید که اگر بیمار داروهای ضد انعقادمصرف می کند یا دارای اختلالات انعقادی است، زمان خونریزی افزایش می یابد.

یافته های غیر طبیعی

سطوح افزایش یافته

  • فیبرینولیز
  • در طول درمان ترومبولیتیک یا دفیبریناسیون با بافت
  • فعال کننده پلاسمینوژن
  • ترومبوز سیاهرگی عمقی
  • آمبولی ریه
  • ترومبوآمبولی شریانی
  • انعقاد درونرگی منتشر
  • کم خونی داسی شکل با یا بدون بحران انسداد عروق
  • بارداری

 

تست FDP

نوع آزمایش : خون

یافته های عادی

FDP: <10mcg/mL یا <10mg/L (واحد SI)

     مقادیر بحرانی احتمالی FDP: > 40mcg/mL

توضیح تست و فیزیولوژی مرتبط

شناسایی FDP ها، FPA و F1+2 بیشتر برای مستندسازی اینکه تشکیل لخته فیبرین و در نتیجه ترومبوز در بیماران رخ می دهد استفاده می شود. این آزمایش ها از تشخیص انعقاد داخل عروقی منتشر (DIC) حمایت می کنند. بیشتر برای شناسایی DIC یا سایر اشکال ترومبوز استفاده می شود. این آزمایش‌ها همچنین نشان‌دهنده اثربخشی درمان ضد انعقاد هستند.در نهایت، از آنها برای پشتیبانی تشخیص و پیگیری درمان برای حالت های پر انعقاد استفاده می شود.

F1+2 با تبدیل پروترومبین به ترومبین در واکنش 4 هموستاز ثانویه آزاد می شود.

FPA از زنجیره های آلفا و بتا ی فیبرینوژن در هنگام تبدیل آن به فیبرین وارد جریان خون می شود.

اندازه گیری FDP ها شاخصی از فعالیت سیستم فیبرینولیتیک است.

هر زمان که یک لخته فیبرین یا عمدتاً فیبرینوژن تخریب می شود، مونومرهایی به نام FDPs (X,D,E&Y) آزاد می شوند. بنابراین، اینها شواهد غیرمستقیم ترومبوز و/یا DIC هستند.

FDPs همچنین با سایر اختلالات فیبرینولیتیک ثانویه افزایش می یابد. درمان ترومبولیتیک برای درمان ترومبوز عروق با افزایش FDP همراه است.

استرپتوکیناز یااوروکیناز تبدیل پلاسمینوژن به پلاسمین را تحریک می کند.

این محصولات هموستاز و فیبرینولیز در بیماران مبتلا به بدخیمی گسترده، نکروز بافتی، جراحی تروما، یا سپسیس گرم منفی نیز ممکن است افزایش یابد .

عوامل مداخله گر

  • رگ های تروماتیک ممکن است سطح FPA را افزایش دهد.
  • جراحی یا ترومای شدید با افزایش سطوح همراه است.
  • قاعدگی ممکن است با افزایش سطح FDP همراه باشد.
  • داروهایی که ممکن است باعث افزایش سطوح شوند عبارتند از باربیتورات ها، استرپتوکیناز و اوروکیناز.
  • داروهایی که ممکن است باعث کاهش سطوح شوند عبارتند از وارفارین و سایر داروهای ضد انعقاد خوراکی

روش انجام تست

برای آزمایش خون معمولی جلد جلویی را ببینید.

نیا: ز به ناشتایی : خیر.

لوله خونی که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرد: تأیید با آزمایشگاه.

از استفاده طولانی مدت از تورنیکت خودداری کنید.

قبل از شروع درمان با هپارین نمونه را بکشید.

از تحریک بیش از حد نمونه خون خودداری کنید.

یافته های غیر طبیعی

سطوح افزایش یافته/ سطوح کاهش یافته

  • DIC
  • جراحی قلب یا عروق
  • ترومبوآمبولی
  • ترومبوز
  • بدخیمی پیشرفته
  • التهاب شدید
  • حالات بعد از عمل
  • ترومای عظیم
  • کمبود پروتئین های S و C
  • کمبود آنتی ترومبینIII

 

علاوه بر فرم بالا شما می توانید از طریق تماس با همکاران پشتیبانی آزماگر نیز درخواست خود را به راحتی ثبت نموده و یا مشاوره رایگان دریافت کنید.

تماس تلفنی با ما : 02128428595 تماس با ما از طریق واتس آپ : 09361702018

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

تماس و ثبت درخواست رایگان